تیامین (تیامین) یا ویتامین B1 یک ویتامین محلول در آب است که به طور طبیعی در برخی غذاها یافت می شود، به غذاها اضافه می شود وبه عنوان مکمل فروخته می شود. تیامین نقش حیاتی در رشد و عملکرد سلول های مختلف دارد. فقط مقادیر کمی در کبد ذخیره می شود،بنابراین مصرف روزانه غذاهای غنی از تیامین مورد نیاز است.اگرچه علائم کمبود تیامین برای اولین بار در متون باستانی طب چینی ثبت شد، اما این علائم تا اواخر قرن نوزدهم با رژیم غذایی مرتبط نبود.در سال 1884، یک پزشک ژاپنی به نرخ بسیار بالایی از بیماری و مرگ در میان ملوانان ژاپنی اشاره کرد که برای ماه‌ها در دریا فقط برنج مصرف می‌کردند. هنگامی که رژیم غذایی متنوع تری با غلات کامل، گوشت، لوبیا و سبزیجات داده شد، میزان بیماری و مرگ تقریباً ناپدیدشد. تقریباً در همان زمان، دو دانشمند هلندی مشاهده کردند که جوجه‌هایی که با برنج صیقلی سفید تغذیه می‌شوند دچار فلج پا می‌شوند، درحالی که مرغ‌هایی که با برنج قهوه‌ای صیقل‌نشده تغذیه می‌شوند، فلج نمی‌شوند. مشاهدات آنها منجر به کشف تیامین موجود در لایه های بیرونی برنج شد که با پولیش برداشته شدند.منابع غذایی تیامین شامل غلات کامل، حبوبات و برخی از گوشت ها و ماهی است. فرآوری غلات مقدار زیادی از محتوای ویتامین را حذف میکند، بنابراین در بسیاری از کشورها غلات و آرد با تیامین غنی می شوند.مکمل ها و داروها برای درمان و پیشگیری از کمبود تیامین واختلالات ناشی از آن مانند بری بری و آنسفالوپاتی Wernicke در دسترس هستند.آنها همچنین برای درمان بیماری ادرار شربت افرا و سندرم لی استفاده می شوند. مکمل‌ها و داروها معمولاً از راه خوراکی مصرف می‌شوند، اما ممکن است از طریق تزریق داخل وریدی یا عضلانی نیز تجویز شوند.