ویتامین C (همچنین به عنوان اسید اسکوربیک و آسکوربات شناخته می شود) یک ویتامین محلول در آب است که در مرکبات و سایر میوه ها، انواع توت ها و سبزیجات یافت می شود. همچنین یک داروی عمومی با نسخه است و در برخی کشورها به عنوان یک مکمل غذایی بدون نسخه فروخته می شود. به عنوان یک درمان، از آن برای پیشگیری و درمان اسکوربوت، بیماری ناشی از کمبود ویتامین C استفاده می شود.
ویتامین C یک ماده مغذی ضروری است که در ترمیم بافت، تشکیل کلاژن و تولید آنزیمی انتقال دهنده های عصبی خاص نقش دارد. برای عملکرد چندین آنزیم مورد نیاز است و برای عملکرد سیستم ایمنی مهم است.[6] همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند. ویتامین C ممکن است از راه خوراکی یا از طریق تزریق عضلانی، زیر جلدی یا داخل وریدی مصرف شود. ادعاهای بهداشتی مختلفی بر این اساس وجود دارد که کمبود متوسط ویتامین C خطر بیماری را افزایش می دهد، مانند سرماخوردگی، سرطان یا کووید-19. همچنین ادعاهایی مبنی بر فواید مکمل ویتامین C بیش از مقدار توصیه شده در رژیم غذایی برای افرادی که کمبود ویتامین C در نظر گرفته نمی شوند وجود دارد. ویتامین C به طور کلی به خوبی تحمل می شود. دوزهای زیاد ممکن است باعث ناراحتی گوارشی، سردرد، مشکلات خواب و برافروختگی پوست شود. مؤسسه پزشکی ایالات متحده از مصرف مقادیر زیاد توصیه می کند.[7]: 155-165.
اکثر حیوانات قادر به سنتز ویتامین C خود هستند. با این حال، میمون ها (از جمله انسان ها) و میمون ها (اما نه همه نخستی ها)، بیشتر خفاش ها، بیشتر ماهی ها، برخی جوندگان و برخی دیگر از حیوانات باید آن را از منابع غذایی دریافت کنند زیرا یک ژن برای یک آنزیم سنتز دارای جهش هایی است که باعث اختلال در عملکرد آن می شود.
ویتامین C در سال 1912 کشف شد، در سال 1928 جدا شد و در سال 1933 اولین ویتامینی بود که به صورت شیمیایی تولید شد. تا حدی به دلیل کشف خود، آلبرت اسنت گیورگی جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی 1937 را دریافت کرد.
آیا یک لیوان قرص OJ یا ویتامین C در هنگام استفراغ می توانید از آن استفاده کنید؟ مصرف این ویتامین در دهه 1970 توسط لینوس پاولینگ، برنده جایزه نوبل و خودخوانده ویتامین C انجام شد که مگادوزهای روزانه (مقدار موجود در 12 تا 24 پرتقال) را به عنوان راهی برای جلوگیری از سرماخوردگی و برخی مزمن‌ها معرفی کرد. بیماری ها ویتامین C یا اسید اسکوربیک یک ویتامین محلول در آب است. این بدان معناست که در آب حل می شود و به بافت های بدن می رسد اما به خوبی ذخیره نمی شود، بنابراین باید روزانه از طریق غذا یا مکمل ها مصرف شود. حتی قبل از کشف آن در سال 1932، متخصصان تغذیه دریافتند که چیزی در مرکبات می تواند از بیماری اسکوربوت جلوگیری کند، بیماری که بین سال های 1500 تا 1800 باعث مرگ دو میلیون ملوان شد.
ویتامین C در کنترل عفونت ها و بهبود زخم ها نقش دارد و یک آنتی اکسیدان قوی است که می تواند رادیکال های آزاد مضر را خنثی کند. برای ساخت کلاژن، یک پروتئین فیبری در بافت همبند که در سیستم‌های مختلف بدن بافته می‌شود: عصبی، ایمنی، استخوان، غضروف، خون و غیره مورد نیاز است. این ویتامین به ساخت چندین هورمون و پیام رسان شیمیایی در مغز و اعصاب کمک می کند. [2]
در حالی که مگادوز کردن این ویتامین غیرمعمول نیست، مقدار بهینه آن برای حفظ سلامتی شما چقدر است و آیا مصرف بیش از حد آن می تواند مضر باشد؟