نشاسته گلیکولات سدیم نمک سدیم کربوکسی متیل اتر است. نشاسته گلیکولات ها منشا برنج، سیب زمینی، گندم یا ذرت دارند. نشاسته سدیم گلیکوات پودری سفید تا مایل به سفید، بی مزه، بی بو و نسبتاً آزاد است.
سدیم کراسکارملوز (CCS) یک ابر تجزیه کننده است که با مکانیسم های تورم و فتیله باعث تجزیه قرص می شود. هنگام تماس با آب، افزایش همه جانبه در اندازه ذرات کراسکارملوز سدیم قرص را از هم جدا می کند. عمل فتیله کردن، آب را به داخل قرص می کشد، که به اختلال در نیروهای بین مولکولی بین ذرات موجود در قرص کمک می کند.
سانس ها مایعی فرار، منعکس کننده و ترکیباتی معطر و بی رنگ با منشاء ترپنی و یا مشتقات ترپنی و دارای حلال های متفاوتی مانند روغن، الکل، آب و … می باشند. عصاره، شیرابه ای است از گیاه که تمامی ترکیبات گیاه را دارد.
طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی تعریف (Active Pharmaceutical Ingredient) API به عنوان هر ماده ای است که در یک محصول دارویی نهایی استفاده می شود که هدف نهایی آن توسعه یک فعالیت دارویی یا ایجاد تأثیر مستقیم در تشخیص، درمان یا پیشگیری یک بیماری در یک بیمار است.در یک فراورده‌ی دارویی عنصر فعال از نظر فیزیولوژیکی به‌عنوان ماده‌ی مؤثره‌ی دارویی (API) شناخته می‌شود. ماده‌ی مؤثره‌ی دارو همان بخشی است که به یک فراورده اثرات دارویی می‌بخشد. APIها را می‌توان با استفاده از مواد شیمیایی در آزمایشگاه ساخت یا از منابع طبیعی تهیه کرد. برای تأیید اثربخشی و ایمنی آن‌ها، این مواد از روش‌های سنجش سخت‌گیرانه‌ای عبور می‌کنند. اشکال دارویی نهایی مانند قرص، کپسول یا فراورده‌های تزریقی که بیماران از آن‌ها استفاده می‌کنند، زمانی ایجاد می‌شود که API با سایر مواد شیمیایی غیرفعال (اکسپیان‌ها) مخلوط گردد. ثبت مواد مؤثره‌ی دارویی (API)فرایندی دشوار و وقت‌گیر است. علاوه‌بر این، عملکرد و کیفیت API تأثیر به‌سزایی در موفقیت محصول درمانی نهایی دارد.
به ماده یا موادی گفته می‌شود که در فرمولاسیون و در کنار ماده موثره دارویی در فرمول دارو به کار می‌رود اما خاصیت دارویی و درمانی ندارد. این مواد برای اهداف دیگری چون پایداری دارو، ایجاد خاصیت بافری، حفاظت از دارو در برابر عوامل میکروبی و... به کار می‌رود.
کلمه ویتامین از واژه یونانی «ویتا» به معنی زندگی و توسط «کاسیمیر فونک» (Casimir Funk) دانشمند زیست شیمی‌دان لهستانی تبار در سال ۱۹۱۲ نامگذاری شد. ویتامین ها ترکیبات آلی هستند، که به مقدار خیلی جزیی برای سوخت و ساز مواد غذایی و اعمال حیاتی بدن، رشد و نمو و تندرستی ضرورت دارند. تغذیه ناقص و رژیم غذایی نامناسب سبب کمبود یا فقدان یک یا چند ویتامین می شود و به بیماری های مختلف مانند بری بری و پلاگر می‌‌انجامد. ویتامین‌ها سبب تسهیل متابولیسم، تولید و سنتز اسیدهای آمینه، چربی ها و کربوهیدرات‌‌ها می شوند. همچنین رشد و نمو و ترمیم سلول‌های بدن را میسر می‌‌سازند. برخی از ویتامین ها سبب جذب مواد غذایی در روده می شوند و بعضی به عنوان کاتالیزور عمل می کنند. تأثیر آن ها روی بافت‌های اپی تلیال و نیز استخوان است و در مجموع هر کدام از آن‌ها از بروز یک عارضه جلوگیری می‌کند. ویتامین ها را به دو دسته مهم شامل ویتامین های محلول در آب و ویتامین های محلول در چربی تقسیم کرده اند. ویتامین E، ویتامین K، ویتامین D، ویتامین A را محلول در چربی و ویتامین Cو ویتامین های گروه Bرا محلول در آب دانسته اند. علاوه بر مواد معدنی، ویتامین ها مورد نیاز بدن هستند، زیرا بدون حضور آن ها در غذا، سلامتی و تعادل اعضای بدن ناپایدار می شود و در اعمال حیاتی اختلالاتی ایجاد می شود و عوارضی بروز می کند که گاه منجر به مرگ می شود. ویتامین ها دارای توابع مختلف و گوناگونی بیوشیمیایی هستند. بعضی از این توابع به عنوان شبیه به هورمون تنظیم کننده سوخت و ساز مواد معدنی (به عنوان مثال ویتامینD) یا تنظیم کننده رشد و تمایز سلول و بافت (به عنوان مثال برخی از اشکال ویتامین A) است. سایر عملکردها به عنوان آنتی اکسیدان ها (به عنوان نمونه ویتامین Eو برخی اوقات ویتامینC) و بیشترین تعداد از ویتامین ها (به عنوان مثال ویتامین های B) به عنوان پیش ماده برای کوفاکتور آنزیمی است که به آنزیم ها به عنوان کاتالیزور در سوخت و ساز بدن کمک می کنند.
